Transmisión inalámbrica de electricidade

A pesar de que a transmisión de electricidade sen cables de forma imperceptible e masiva aínda parece nos nosos días un tema de ciencia ficción, o certo é que hai máis de 100 anos, Nikola Tesla xa soñaba e apostaba por ela. O científico, que contribuíu drasticamente á tecnoloxía eléctrica con inventos tales como a máquina de indución, honra compartida co italiano Galileo Ferraris, traballou na transmisión inalámbrica de enerxía, chegando a ambicionar a capacidade de facelo de lado a lado do océano Atlántico. Para iso, deseñou e construíu a torre Wardenclyffe, cuxo concepto pode verse aquí. Lamentablemente, este proxecto viuse frustrado por razóns de financiamento antes de que o científico puidese demostrar completamente a viabilidade de transmitir enerxía de forma inalámbrica a longas distancias.

Os primeiros dispositivos capaces de cargarse de forma inalámbrica facíano mediante indución magnética, fenómeno físico empregado, por exemplo, por transformadores eléctricos. Pero este fenómeno só é capaz de transmitir grandes cantidades de enerxía se o medio polo que o fai ten unha alta permeabilidade magnética ou se a distancia non supera uns poucos centímetros. As tecnoloxías actualmente en desenvolvemento conseguen resultados mellores, baseando o seu funcionamento no axuste resonante entre emisor e receptor. Así, nos últimos anos, científicos do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT) lograron iluminar unha lámpada de 60 watts de forma inalámbrica utilizando dúas bobinas mediante o fenómeno de axuste resonante a unha distancia de varios metros. Estes desenvolvementos supuxeron o impulso para que empresas privadas comezasen a comercializar produtos como cargadores inalámbricos de vehículos eléctricos ou cargadores de compoñentes electrónicos como ordenadores ou teléfonos móbiles que non precisan conexión por cable. Por exemplo, a empresa Reach Labs prepara unha rede sen fíos de abastecemento de electricidade para edificios que permite alimentar sensores móbiles situados, por exemplo, no interior dunha fábrica; o que reduce as necesidades de mantemento e permite maiores niveis de desempeño no envío de información. Outro caso de uso aínda por desenvolverse comercialmente e que descoñecemos ata onde pode chegar, é o que presentan empresas como HEVO, que fan unha proposta para facilitar o proceso de carga de vehículos nos seus aparcamentos, o que podería chegar a permitir a carga de automóbiles durante o seu desprazamento por unha estrada, como propón Qualcomm e pode verse aquí.

Sen dúbida, o desenvolvemento tecnolóxico futuro permitirá abaratar estes sistemas e facelos máis eficientes, e quizais faga que estean presentes nas autoestradas que percorremos, nas nosas oficinas e fogares. Quizais nese futuro non haxa necesidade de dispositivos con baterías, e igual que reciben información mediante Wifi, recibirán enerxía e cargaranse só ao estar na casa, sen enchufe algún.